Rozdział 4

- No to się zabawimy po mojemu…

Mężczyzna, który go chwycił miał mocny uścisk, stwierdziłem.
Liczyłem jeszcze tylko na jedno. Że jeden z nich wyjdzie. Może wtedy by mi się udało?
- Przestań!

- Bo co? Co mi zrobisz?!

Trzymając go tak zbliżył jego swoją twarz do jego i go polizał po uchu.

- Bądź grzeczny, a tak bardzo nie zaboli.

Wyszeptał mu do ucha, znowu je liżąc.

Szarpnąłem się z całych sił.
Byłem w tej chwili obrzydzony.
- Nie dotykaj mnie pedale.
Wysyczałem z pogardą. Byłem całkowicie hetero. I kochałem moją narzeczoną.

Uścisk na jego dłoniach zacisnął się ciągnąc go w dół, tak, że kopniak w brzuch był mocniejszy.

- Morda psie!

Ugryzł go w ucho prawie do krwi.

- Jesteś mój… Zapamiętaj to…

Syknąłem z bólu. Brzuch pulsował bólem. Nie mogłem w to uwierzyć do końca.
- Chyba śnisz. Puszczaj mnie złamasie.
Nie pozwoli sobie na takie traktowanie.

- Widzę, że się nic nie nauczyłeś…

Rzucił go na ścianę, mocno, co na pewno go zabolało.

- Miałem, być delikatny, bo byłeś grzeczny, ale widzę, że bez rozkwaszonej gęby, raczej nie ustąpisz…

Zsunąłem się wręcz po niej.
Bolały mnie na dodatek żebra. Nagle poczułem się strasznie zmęczony.
- Na pewno. Nie pozwolę ci mnie dotknąć.
Mówiłem pewnie.

- A możesz sobie nie pozwalać, ale i tak sobie wezmę co moje… Po twoim zachowaniu widać, że to będzie twój pierwszy raz…

Błysk w oczach.

- Mój, z jakiś…

Zaczął liczyć w pamięci.

- Nie pamiętam, przestałem, przy 200… Więc nie martw się, wiem co robię…

Znowu ten błysk, zaczął się do niego zbliżać, kiedy się zbliżył, złapał go za gardło i podciągnął po cegłówkach.

Znów jęknąłem z bólu. Poczułem tarcie na plecach po nierównych cegłach.
- Jesteś potworem.
Wysyczałem mimo niemal łez w oczach.
Nie wierzył mu, co do tej liczby stosunków. Cholera, zamiast teraz kochać się z swoją narzeczoną na gorącej wyspie, chroni swój tyłek. 

- Dziękuję…

Diego wstał i wziął krzesło, na którym wcześniej siedział John i na nim usiadł, chowając miecz, w tej samej chwili do pomieszczenia wszedł Yami z 2 krzesłem i usiadł koło Diega.

- No to dawajcie, przedstawienie musi trwać…

Powiedział czekając jak na jakiś występ w teatrze.

- Nie będziemy kazać im czekać… Prawda…

Wyszeptał mu do ucha, liżąc jego policzek i ucho.

Znów zaczynam się szarpać. Jak chciałbym się w tej chwili obudzić. Super, mój pierwszy raz oglądnie sobie jak w telewizji jakiś dwóch napaleńców. Genialnie po prostu.
Próbuje go znów uderzyć.
- Puść! A wy, na co się gapicie.
Jest bezsilny. Nie może nic zrobić i cholera może tylko patrzeć na nich przez ramię tego, który go ciągnie po tej ścianie. Miejsce gdzie tamten go liże wydaje mu się, że zaraz zgnije.

 Puścił go na ziemię w tym samym momencie kopiąc, mężczyzna oberwał w krocze.

- Uuu…

Było słychać odgłos z widowni.

Skuliłem się na ziemi. Nawet nie poczułem, gdy na podłogę spadła łza cholernego bólu. Bolało bardzo, ale nie miałem zamiaru pokazywać im już słabości.
Plus, że mnie puścił. I tyko tyle.
Widziałem przez łzy jedynie czubki ich butów.

Wykorzystał sytuację i przewrócił go na brzuch.

- Leż tak, albo zobaczysz…

Warknął. Nawet nie ściągał jego spodni tylko je zdarł z niego, nie do końca zostawiając mu wiszący podarty materiał. Zagwizdał.

- Ale widoczek…

Yami, wciągnął wcześniej kamerę i wszystko nagrywał, czego mężczyzna nie mógł zauważyć.

Czułem upokorzenie, największe w całym swoim życiu.
Bałem się, serce biło mi tak szybko. A myśl, że ci na to wszystko patrzą tylko tłumiła we mnie chęć buntu.
Błagałem w myślach bogów, w których nigdy nie wierzyłem, abym nie musiał tego potem pamiętać.

Mężczyzna mógł usłyszeć głuchy odgłos otwieranego rozporka.

- Ale zabawa… Nie ruszaj się…

Złapał go za biodra, dokładnie w pasie i przyciągnął go do siebie, jednak jeszcze w niego nie wchodził… Napluł na niego 2 razy i czekał, aż ślina z ścieknie, tam gdzie trzeba. 

Wzdrygnąłem się czując jak mokra ślina spływa powoli.
Zacisnąłem mocno oczy w strachu.
- Proszę, puść...
Gdzie podziała się moja buntowniczość?